فال

گاه دلم که می گیرد

چشمانم را می بندم و نیت می کنم

و از حافظ می پرسم حال و روزم را

به امید اینکه فال بگوید

سخنی غیر از غم و سیاهی

هربار از او این سخن می شنوم

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل

شاید که چو وابینی خیر تو درین باشد