نمی دانم ...

نمی دانم این چه فلسفه ای است

وجودم همه را آرام می کند

اما کسی نیست

آرام کند وجودم را

دل دیوانه

امشب باران غصه ها را شست

آرام بگیر دل دیوانه

بی بهانه و بی ترانه

هم می شود زندگی کرد

دوستت دارم

بند دلم پاره شد

وقتی نگاهت در نگاهم گره خورد

و آرام زمزمه کردی دوستت دارم

یقین دارم دوست داشتنت برگ سبزی است

در خاطرات نگاهت

من آنرا در دنیایم گذاشتم

تا هر لحظه در دنیای تو زندگی کنم