دلتنگی بهانه است

دلتنگی بهانه است برای تمام تو

در نفسهات

ببین چطور زنجیر کردم نفسهامو

باز کن قفس را

خاکستر

خاکستر شد آتش درون

زخمها کهنه اند بر جان

روشن نکن این خاکستر را

زخمها عمیقند

گلایه

تو گلایه می کنی از تنهایی و بی کسی

غافل از اینکه من خواندم ترانه عشقم را

در گوش پرنده هایی که کوچ می کنند

به آسمان تو