درد

چه دردناک

دردم گرفته از دردهای بی امان

بی صداست گریه هایم از درد

اما دردم نمی آید این روزها

نابود کردم کوه دردم را

ساعتها و روزها

ساعتها و روزها در گذرند

اما دلشوره عجیبی است در من

باز واژه ها سکوت کردند در من

مثل این است جایی در قفس ماندند

می لرزد قلم در دستم

آمده یک روز دیگر بازهم

اما نمی دانم این بار چه بگویم

شرمم می آید که نکند این بار هم

آنچه هیچ است بنویسم

پل نامردان

نیشخند نزن بر صفحه روزگار

مدتهاست گذر کرده از پل نامردان

افتاده اکنون در کوچه ای بن بست

گرچه شکسته تمام وجودش

اما من دلواپس گرگهای گرسنه ام

چه بیهوده گریستم

بلعیدند تمام طعمه ها را