بوسه آسمان

آن زمان که آسمان بر زمین بوسه می زند، لحظه ای است که شکوفه های لبخند در باغ رویاهای سبز زندگی شکوفا می شود و نهال عشق که آکنده از تبسم نیلوفر آبی است در قلب گندمزار مهربانی می روید.

تاوان

من تاوان کدامین گناه را می دهم

که صدها بار می شکنم اما دم نمی زنم

سوگند به خدا رویایم را در امواج دریا پنهان کردم

تا همکلام دریا شوم

هر نفسم با هر قطره اشکم فریاد می کشد

این دنیا به سیاهی شب است

دنیای امروز دنیای مرگ عاطفه هاست

می خواهم بر برگ برگ یاس دلم بنویسم

مرگ بر زندگی

چشم به راه تو

دستان لرزانم خیلی وقت است به سویت دراز شده

دریچه قلبم سالهاست به رویت باز شده

من سالهاست تو را فریاد می زنم

اما تو نه صدایم را می شنوی و نه اشکهایم را می بینی

نگاهم چشم دوخته به دنیای عشق تو

 بنگر مرا که دیوانه وار می پرستم نفس تو را